Имрўз таҳти сарпарастии Президенти Федератсияи футболи Тоҷикистон муҳтарам Рустами Эмомалӣ дар Китобхонаи миллии Тоҷикистон ба муносибати Рўзи ҷавонон Конференсияи ҷумҳуриявии илмӣ-назариявӣ зери унвони “Пешвои миллат ва нақши мо ҷавонон дар пайравӣ аз ў”

Фарҳанги рӯзадорӣ дорои фазилатҳои зиёд мебошад. Ислом рӯзаро сипар донистааст, аз ин рӯ, рӯзадор даст ба корҳои ношоиста намезанад, зеро тарки хӯрдан ва нӯшидан кардани банда барои дарёфти ризои Худо аст ва подошашро ҳам Худо медиҳад. Рӯза инчунин василаи тавонои бахшиши гуноҳон аст. Бахшиши гуноҳон гуфтан чунин маъно

Фарҳанги рӯзадорӣ яке аз куҳантарин русуми башарият аст, ки баробари пайдоиши одамон дар рӯйи Замин ҳамчун ҷузви ҳукмҳои воҷиб дар бештари динҳои ҷаҳонӣ пазируфта шудааст. Пайравони динҳои ҷаҳонӣ бар ин ақидаанд, ки рӯзадорӣ дар замири инсонҳо ҷой додани ғолибияти рӯҳ бар нафс мебошад. Рӯзаи ҳақиқӣ ҳамон аст, ки шахс ҳангоми риояи

Ҳар миллат дар масъалаи ягонагӣ, якпорча­гӣ ва некў ба ҳам омадани қишру табақаҳои кишвар бо ҳолатҳое рў ба рў мешавад, ки як муддат ноил шудан ба мувозинати созгор хусусияти буҳронӣ касб менамояд. Гоҳо халалдор шудани осоиши ҳамдигарӣ боиси гусехта шудани сарриштаи кор ва тафаккури мантиқӣ гардида, даҳшати паро­кан­дагӣ