Сурия имрӯз доғтарин нақтаи олам маҳсуб гардида, тапиши набзи оламро метавон аз матни моҷарои ин кишвар эҳсос намуд. Ҳашт соли аст, ки ин кишвари сарсабзу хуррам ва оромтарин нуқтаи ҷаҳони араб ошуфтаву парешон ва бо ҳазорон мушкил даст ба гиребон аст. Миллионҳо нафар аз хонаву кошонаи хеш овора гардида, садҳо ҳазор ҷони худро аз даст додааанд. Миллионҳои дигар имрӯзҳо дар ранҷу бало гирифтор буда, иддае даст ба осмон бардошта, наҷоти сарзамини худро аз даргоҳи Худованд талаб менамоянд. Панҷ соли охир рӯйдодҳои Сурия дар сархати ахбори ҷаҳон қарор дошта, ҳама аз он бохабаранд.

1. Оғози асри ХХI дар саҳифаи таърих аслан бо бадном кардани ислом ва муқаддасоти фарҳанги мусулмонӣ дар матни сиёсати геополитикии ҷаҳон нақш баст. Ҳоло дар мафкураву ҷаҳон¬бинии мардуми сайёра чунин ақидае ҷойгузин шудааст, ки ҳама гуна зуҳуроти вобаста ба радикализм, экстремизм ва терроризмро маҳз зода ва парвар¬даи муҳити ҷомеаҳои мусулмонӣ медонанд. Бояд эътироф кард, ки созмони террористии ба ном «давлати исломӣ» дар шарманда кардани арзишҳои фарҳанги мусулмонон таъсири ниҳоят манфур расонид.

Дар чанд соли охир, ки ифротандешиву таассуб ҷомеаҳои кишварҳои пасошӯравиро ҷиддан таҳдид кард, донишмандони ҷаҳон барои пайдо кардани рамзу рози чунин гаравишҳои хатарнок остин барзаданду чанд омилро ёдовар шуданд. Дар миёни чанд сабаби зикршуда (фақр, бекорӣ, таблиғи густурдаи ҳизбу созмонҳои ифротӣ) яке беш аз ҳама таваҷҷӯҳи моро ҷалб карда, бо воқеият низ хеле наздик мебошад. Ин ноогоҳ будан ё дониши динӣ надоштани ҷавонон мебошад. Огоҳӣ надоштан аз маорифи динӣ инсонро ба кӯйи гумроҳӣ мебарад.

Ба ҳамагон маълум аст, ки асри XXI асри технологияю иттилоот аст. Мо дар замоне қарор дорем, ки дар зиндагии ҳаррӯза бо технологияҳои гуногуни муосир сару кор мегирем. Технологияҳои муосир аз як тараф зиндагию кору фаъолияти одамизотро сабук гардонад, аз тарафи дигар ҷонибҳои манфӣ низ дорад.