Мақола

Сурия имрӯз доғтарин нақтаи олам маҳсуб гардида, тапиши набзи оламро метавон аз матни моҷарои ин кишвар эҳсос намуд. Ҳашт соли аст, ки ин кишвари сарсабзу хуррам ва оромтарин нуқтаи ҷаҳони араб ошуфтаву парешон ва бо ҳазорон мушкил даст ба гиребон аст. Миллионҳо нафар аз хонаву кошонаи хеш овора гардида, садҳо ҳазор ҷони худро аз даст додааанд. Миллионҳои дигар имрӯзҳо дар ранҷу бало гирифтор буда, иддае даст ба осмон бардошта, наҷоти сарзамини худро аз даргоҳи Худованд талаб менамоянд. Панҷ соли охир рӯйдодҳои Сурия дар сархати ахбори ҷаҳон қарор дошта, ҳама аз он бохабаранд.

Дар рафти омӯзиши мавод ва аксу шиорҳое, ки аз ҷониби шаҳрвандони кишвар ва инчунин шаҳрвандони кишварҳои дигар бо забонҳои тоҷикӣ, русӣ, англисӣ, форсӣ, ӯзбекӣ ва урду чунин бар меояд, ки на ҳамаи онҳо ба манфиати ҷомеа ва ташаккули шуури динии ҷавонон равона шудаанд, балки қисме аз онҳо аз рӯйи моҳияту мазмуни худ омили барангехтани кинаю адовати динӣ шуда метавонанд ва интишори онҳо заминаи баҳсу мунозираҳои нави динӣ хоҳанд шуд.

Ифротгароии динӣ падидаи номатлуби ҷаҳони имрӯз буда, дар худ хусусиятҳои тарҳрезикунанда ва маҳвкунандаи ғояҳои пешбурди ҷомеа дорад. Хусусияти дигари амалкарди гурӯҳои ифротӣ дар он мушоҳида мегардад, ки пайравони онҳо фаҳмиши амиқи динӣ надошта, сӯиистифода аз номи дини мубини Ислом мекунанд. Ҳарчанд чунин гурӯҳҳо худро ҳамчун ташкилоти динӣ муаррифӣ мекунанд, вале дар асл гурӯҳҳои сиёсии ифротианд.

Имом Абӯҳанифа пас аз касби илм аз олимони бисёри Кӯфа, Басра ва Ҳиҷоз ба унвони барҷастатарин шахсяти илмиву маънавӣ ва сарчашмаи судури фатвову омӯзиши фиқҳ шинохта шуд. Ӯ бо ин макони илмии худ дар муддати қариб сӣ сол вазифаи тадрис ва ифторо тавре ифо кард, ки имрӯз асоси мазҳаби ҳанафӣ пиндошта мешавад. Таи ин солҳо ӯ ба қавли баъзе ба шаст ҳазор ва ба қавли дигарон ба ҳаштод ҳазор масоили ҳуқуқӣ посух дод, ки дар замони зиндагии вай ба унвонҳои мухталиф матраҳ шуда буданд.