Мақола

Тараннуми рамазон дар оинаи шеъри ниёгон

Рӯза яке аз фароиз ва дастуроти ислом буда, дар худ одоб ва қонуниятҳои хос дорад, ки ҳар мусалмони болиғ ва оқил бояд аз дамидани субҳи содиқ то ғуруби офтоб бо нияти ба љо овардани фармони Парвардигор аз аъмоли ботилкунандаи рӯза худдорӣ намояд. Далели ин гуфтаҳо сухани Паёмбари акрам (с) мебошад: “Ҳар кас рӯзаи моҳи рамазонро хос барои ризои Худованд ва бо мақсади ба даст овардани аљру савоб мегирад, тамоми гуноҳони гузаштааш бахшида мешаванд”. 

Муборак бод омад моҳи рӯза,

Раҳат хуш бод, эй ҳамроҳи рӯза.

Шудам бар бом то туро бубинем,

ҲИКМАТУ ФАЗИЛАТҲОИ РӮЗАДОРӢ

Масъалаи рӯза доштан дар матни фарҳангу адёни гуногун ҷойгоҳи устувор дошта, воҷиб шудани он дар динҳои илоҳӣ бо фитрати камол¬гароии инсон ҳамоҳанг аст. Инсон ҳамеша дар пайи такомулу афзудани нерӯйи худ ҷиҳати расидан ба арзишҳои баланди бовару эътиқод ва худоҷӯӣ талош доштааст. Пайравони динҳои ҷаҳонӣ бар ин ақидаанд, ки рӯзадорӣ дар замири инсонҳо ифодагари ғолибияти рӯҳ бар нафс мебошад. Рӯзаи ҳақиқӣ ҳамон аст, ки шахс ҳангоми риояи он муртакиби корҳои зишту бад нашавад ва бо дасту дили пок худро вақфи хидмати Худованд гардонад.

АНДАР БИСТУ НӮҲ ВА СӢ РӮЗӢ БУДАНИ МИҚДОРИ РӮЗҲОИ МОҲ ДАР ТАҚВИМИ ҲИҶРИИ ҚАМАРӢ

Бартарияти дини ислом, пеш аз ҳама, дар он зоҳир мешавад, ки пайғамбари баргузидаи он Муҳаммад ибни Абдуллоҳ (с) шахсияти воқеии таърихӣ буда, тамоми корномаи ҳаёти сиёсию дини ӯ дар китобҳои сершумори сирату ансоб, таърихнома ва тафсирҳову маҷмӯаи аҳодис возеҳу равшан баён гардидааст. Ва танҳо пайравии некӯ кардан ба рафтору кирдори пайғамбар тибқи далолати ояти карима «ба дурустӣ ки барои шумо дар (кори) пайғамбари Худо пайравии некӯ ҳаст» (Аҳзоб, 33:21) моро ба дарёфти савоби дунёву охират мушарраф мегардо¬над.

САДАҚАИ ФИТР

 

Перомуни садақаи фитр

Моҳи мубораки Рамазон на танҳо моҳи тавфиқи тоату ибодат ва сабру таҳаммул дар адои фаризаи рўза, балки моҳи хайру баракат, саховат ва кумаку дастгирии ниёзмандон низ ҳаст. Бешубҳа, садақаи фитр яке аз василаҳои дастгирии табақаҳои ниёзманди ҷомеа ва эҷоди дўстиву муҳаббат дар байни мусулмонон аст. Садақаи фитр соли дуюми ҳиҷрӣ дар баробари рўзаи моҳи Рамазон бар мусулмонон воҷиб гардид. Аз Расули Худо (с) пурсида шуд, ки кадом садақа беҳтар аст? Дар ҷавоб фармуданд: «Садақае, ки дар моҳи Рамазон бошад».

ҶАВОНОНУ КӮДАКОНАМОНРО ҲИФЗ НАМОЕМ

Дар мулоқоти Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо намояндагони ҷомеаи кишвар рӯзи 12 майи соли 2018 масъалаи аз ҷониби кишварҳои бузурги олам ҷиҳати тарғибу ташвиқи манфиатҳои сиёсӣ ва гурӯҳиву минтақавӣ суиистифода шудани муқаддасоти динӣ ҳамчун василаи ноустувор кардани низому тартиботи ҷаҳонӣ ва адли умум баҳогузорӣ гардид.  

“Таносухи имон” ё сирри тағйири мазҳаб аз ҷониби наҳзатиён

Таълимот дар бораи таносух аслан мӯътақидоти асосии ҳиндуёни қадим мебошад. Онҳо боварӣ доштанд, ки баъди марг рӯҳ аз як колбад (ҷисм) ба колбади дигар мегузарад. Дар таърихи ислом ин ақидаро баъзе аз намояндагони фирқаи шиа, алалхусус шиаҳои ифротӣ, қабул карданд. Масалан, пайравони нусайрия даъво мекарданд, ки рӯҳи гунаҳкорони кабира барои покшавӣ дубора дар ҷасади мусулмон, яҳудӣ ва насронӣ ва рӯҳи кофирон (онҳое, ки Алиро намешиносанд) бошад дар ҷисми ҳайвонот – уштур, хар, саг ва ѓайра интиқол мегарданд. 

Страницы