Мақола

Барои муборизаи дуруст бурдан бо ифроти динӣ қабл аз ҳама зарур аст ошкор кард, ки ин ҳаракату амалҳои ифротӣ ҳамчун унсури зотӣ ва ҷузъи ногузири ҳастии ислом ҳамчун дин таркибан баромад мекунанд (тундравии зотӣ) ва ё ифроту террор иллатҳо, бемориҳои иҷтимоию паразитиеанд, ки фазои мусоиди сабзишро вобаста ба замону макон дар сутуни фарҳанг ва ҷаҳонбинии исломӣ пайдо кардаанд (тундравии эндогенӣ)  ва ё ҳолати аксуламали рафтори номутаносибест, ки зери фишори неруҳои беруна дар он пайдо шудааст (тундравии экзогенӣ). 

Дар фазои сиёсию ҳуқуқии халқи тоҷик суиистифодаи арзишҳои динӣ ва махлутсозии он бо сиёсат ва муборизаҳои сиёисозӣ илова бар тазоди соҳибихтиёрии халқӣ ва давлатӣ таҷрибаи талх дорад. Ин таҳдид то ҳанӯз дар мувофиқат бо сатҳи пасти шуури ҳуқуқӣ ва сиёсии баъзе афроди ҷомеа аз рӯзномаи мафкураи сиёсии иддае аз ҳангоматалабон дур нашудааст. Аз ин хотир, моро зарур аст, ба безараргардонии ҷавҳари нерубахши ин суиистифодабарӣ, ки ба манфиати миллат ва давлат нест, чораандешӣ намоем. Ҷавҳар ва маҳаки ин ҳамоиши маънавӣ ва фикрӣ таҳаммулгароӣ ва ҳамдигарфаҳмист.

Тафаккури миллӣ асос ва зербинои таркибии тафаккури давлатӣ буда, дар байни аҳолӣ ба вижа қишри ҷавонони кишвар бояд тарғибу ташвиқ карда шавад. Тафаккури миллӣ тафаккурест, ки ба рушди шахсияти ҷавонон, созандагиву бунёдкорӣ, таҳкими суботу оромӣ ва баланд бардоштани обрӯву нуфузи Тоҷикистон дар арсаи байналмилалӣ мусоидат менамояд.