Мақола

Яке аз институтҳои муҳимтарини системаи сиёсии ҷомеаи муосир ВАО ба шумор меравад. Он дар тамоми ҷабҳаҳои ҳаёти ҷамъият, махсусан, ба ҳаёти сиёсии ҷомеа таъсир мерасонад. Дар бештари мавридҳо онро ҳар як давлат барои паҳн кардани ғояву арзишҳои миллии хеш истифода мебарад. Васоити ахбори оммаро метавон ҳам барои пахши иттилооти объективӣ ва ҳам барои маърифатнокию тарбияи одамон истифода бурд. Мутафаккири ҷаҳони ғарб Г. Лассуэлл ҳануз дар замони худ чор вазифаи муҳими васоити ахбори оммаро номабар карда буд.

Суханони пурҳикмати Пешвои миллат вобаста ба шароити мураккабу пуртазоди имрӯза: «Муборизаи самарабахш алайҳи терроризму ифротгаройӣ ва тундгаройии хушунатангез ба ҳеҷ ваҷҳ сиёсати «меъёрҳои дугона»-ро намепазирад» ва «Террорист — террорист аст ва ӯ ҳеҷ гоҳ «худӣ» ё «бегона» ва ё «таҳаммулгарову» «тундгаро» буда наметавонад».
Дар шароити мураккабу печида ва пуртазоди имрӯзаи ҷаҳони муосир Пешвои миллат ҳамкориро санги асос медонад, на рақобат ва бартариҷӯйиро. Пешвои миллат мегӯяд : «Дар шароити мураккабу пуртазоди имрӯза мо бояд ҳамкорӣ кунем, на рақобату бартариҷӯйӣ».

Ин моҳи шариф аз раҳмату мағфирати Парвардигори олам саршор аст, зеро Худованди таъоло бо фарорасии ин моҳ дарҳои дўзахро баста, дарҳои биҳиштро мекушояд. Ин моҳи қабули дуоҳо, моҳи эҳсону саховат ва моҳи озод шудан аз оташи дўзах аст. Дар ин моҳ шабе вуҷуд дорад, ки аз ҳазор моҳ беҳтар аст ва ҳар касе онро дарёбад, хайри бисёреро ноил шудааст.