Накӯкорӣ дар таърихи мо собиқаи тулонӣ дошта, инсонҳои вораставу накӯном ҳамеша кӯшидаанд, ки ба ҳамзамонони ниёзманди худ дасти ёрӣ дароз кунанд. Агар ба маншаи ин фидокориҳо бияндешем, бешак решаи онро дар боварҳои динӣ хоҳем дид, зеро ҳеч чизе дигар инсонро ба ин андоза дар аъмол таҳрик намекунад. Ба гувоҳии манобеъи таърихӣ дар замони Сосониён афроде, ки бизоату сармоя ва ҳиммати харҷ

Расму оин ва анъанаву маросимҳо яке аз шаклҳои муҳимтарини шуури ҷамъиятии ҳар як миллату ҷомеа ба ҳисоб меравад. Миллати тоҷик  вобаста ба шароитҳои гуногуни  таърихӣ ва давраҳои гуногуни ташаккули ҷамъиятии он, вазъи иҷтимоиву иқтисодӣ, сиёсиву фарҳангии худ аз замонҳои хеле қадим расму оин ва анъанаҳои неку писандидаро эҷод карда, тӯли ҳазорсолаҳо онҳоро такмилу инкишоф додааст ва

Ташаккули ҷомеаи иттилоотии глобалӣ дар асоси технологияи компютерӣ ва иттилоотӣ дар саросари дунё, аз ҷумла дар кишвари мо низ бо суръат амалӣ мегирад. Ҳамин тавр, ҷаҳони муосир ба даври рушди пайвастаи босуръати расонаҳо ва технологияҳои иттилоотӣ ворид шуд, ки он дар навбати худ бархӯрд ва хатарҳои наверо барои амният ва манфиатҳои миллии давлатҳо ба вуҷуд меорд.

Баъд аз ғалабаи «инқилоби исломӣ» роҳбарияти Эрон кӯшишҳои зиёд ба харҷ дод, ки ин инқилобро ба кишварҳои дигари мусулмонӣ интиқол диҳад. Дар бисёр кишварҳои мусулмонӣ, ки зери нуфузи Ғарб, ИМА ва Исроил қарор доштанд, таваҷҷуҳ ба инқилоби исломӣ низ афзуд. Бинобар он таъсири инқилоби Эрон ва сиёсати байналмилалии он торафт бештар мегашт. Дар он кишварҳое, ки қисми муайяни аҳолии