❗Рӯзҳо фикри ман ин асту ҳама шаб суханам,
Ки чаро ғофил аз аҳволи дили хештанам.
Аз куҷо омадаам? Омаданам баҳри чӣ буд?
Ба куҷо меравам, охир нанамоӣ Ватанам.
Мондаам сахт аҷаб, к-аз чӣ сабаб сохт маро?
Ё чӣ будаст муроди Вай аз ин сохтанам?!
Ҷон, ки аз олами улвист, яқин медонам,
Рахти худ боз бар онам, ки ҳамонҷо фиканам.
Мурғи боғи малакутам, наям аз олами хок,
Ду-се рӯзе қафасе сохтаанд аз баданам.
Эй хуш он рӯз, ки парвоз кунам то бари дӯст,
Ба ҳавои сари кӯяш пару боле бизанам.
Кист дар гӯш, ки ӯ мешунавад овозам,
Ё кадом аст, сухан мениҳад андар даҳанам?!
Кист дар дида, ки аз дида бурун менигарад?
Ё чӣ ҷон аст, нагӯӣ, ки манаш пирҳанам!
То ба таҳқиқ маро манзилу раҳ нанмоӣ,
Як дам ором нагирам, нафасе дам назанам.
Майи васлам бичашон то дари зиндони абад,
Аз сари арбада мастона ба ҳам даршиканам.
Ман ба худ н-омадам инҷо, ки ба худ боз равам,
Он, ки овард маро боз барад бар Ватанам.
Ту мапиндор, ки ман шеър ба худ мегӯям,
То ки ҳушёраму бедор яке дам назанам.
Шамси Табрез агар рӯй ба ман бинмоӣ,
Валлаҳ ин қолиби мурдор ба ҳам даршиканам.
✍️Мавлоно Балхӣ-Румӣ.
روزها فکر من این است و همه شب سخنم،
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم.
از کجا آمده ام، آمدنم بهر چه بود؟
به کجا می روم آخر؟ ننمایی وطنم.
مانده ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا؟
یا چه بودست مراد وی ازین ساختنم؟
جان که از عالم علوی ست، یقین می دانم،
رخت خود باز برآنم که همان‌جا فکنم.
مرغ باغ ملکوتم، نیَم از عالم خاک،
دو سه روزی قفسی ساخته اند از بدنم.
ای خوش آن روز که پرواز کنم تا بر دوست،
به هوای سر کویش پروبالی بزنم.
کیست در دیده که از دیده برون می نگرد؟
یا کدامست سخن می نهد اندر دهنم؟
کیست در گوش که او می شنود آوازم؟
یا چه جان است نگویی که منش پیرهنم؟
تا به تحقیق مرا منزل و ره ننمایی،
یک دل آرام نگیرم، نفسی دم نزنم.
من به خود نآمدم اینجا که به خود باز رَوَم،
آنکه آورد مرا، باز بَرَد در وطنم.
میِ وصلم بچشان تا دَرِ زندانِ ابد،
از سَرِ عربده مستانه به هم درشکنم.
تو مپندار که من شعر به خود می‌گویم،
تا که بیدارم و هوشیار یکی دم نزنم.
شمس تبریز اگر روی به من بنمایی،
ولله این قالبِ مردار بهم در شکنم!
Бознашр аз саҳифаи:
Марвориди тоҷику форс
06/11/2022с
