Мақола

Солҳои охир дар гӯшаҳои гуногуни олам нооромиву низоъҳо идома ёфта, барои ҷомеаи ҷаҳонӣ ҳамчун айёми душвору пуртазод эътироф гардида истодааст. Дар ин давра давлатҳои зиёде мавриди ҳамлаҳои ғайриинсонии террористон ва ифротгароён қарор гирифтанд. Бадбахтона, нооромиҳо торафт доман паҳн намуда, таҳдиду хатарҳои глобалӣ зиёд мешаванд. Ба ин монанд асосан амалҳои номатлуби замон экстремизм ва терроризм ба амният ва рушди ҷомеаи ҷаҳонӣ ҳамеша хатар эҷод намуда, мубориза бо ин зуҳуроти номатлуб дар маркази таваҷҷуҳи кишварҳои гуногуни олам қарор гирифтааст.

Мафҳумҳои зиёдравӣ, таассуб, радикализм, ин зинаҳои инкишофи экстремизм (ифротгароӣ) калимаи лотинии extremus буда, маънояш тундравӣ, аз андоза гузаштан мебошад ва ифодагари пайравию ҷонибдорӣ аз амалу ақидаҳои тундравӣ, тундгароӣ мебошад. Шахсеро, ки дар фаъолияти худ аз амалҳои тундравию тундгароӣ ҷонибдорӣ менамояд, экстремист номидан хато нест. Ашхоси ҷонибдори амалҳои ифротгароёна асосан ягон намуди мусолиҳа, гуфтушунид, мувофиқаро қабул надоранд.

«Бешубҳа, шинохти ҷойгоҳи дурусти дин дар фарҳанг ва мафкураи миллӣ метавонад ба истиқлоли сиёсӣ ва таҳкими асосҳои давлати миллӣ мусоидат карда, яке аз омилҳои муҳими таҳкими ваҳдати миллӣ, тақвияти суботу оромӣ ва амнияту устувории ҷомеа гардад. Бинобар ин, мо ҳамеша арзишҳои диниро чун ҷузъи муҳими фарҳанги миллӣ пазируфта, ба рушди онҳо ҳамчун василаи муассири тарбияи ахлоқӣ муносибат мекунем».