Мақола

Боиси ифтихори бузург ва сарфарозии ҳамагон аст, ки дар таърихи навини тоҷикон рӯзи 16 ноябри соли 2016 санаи хотирмон ва таърихӣ сабт гардид. Зеро дар ин рӯз расман Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон таҷлил карда мешавад. Ин иде аст, ки қаҳрамони он Пешвои миллати тоҷикон Эмомалӣ Раҳмон буда, таҷлили он қадрдонии хизматҳои Пешвои миллат дар назди Ватан мебошад.

Вожаи муқаддаси Ватан солҳои охир дар Тоҷикистони азиз беш аз ҳарвақта вирди забони мардуми мо ва, хусусан аҳли илму адабу қаламкашон аст.

Чаро? Зеро масъулияти ватандорӣ дар даврони навини соҳибистиқлолӣ халқу миллати моро бештар фаро гирифтааст.

Барои халқе, ки пас аз асрҳои вобастагиву гирифторӣ ба озодии сиёсӣ расидаву соҳиби давлату Ҳукумати худ, соҳиби обу замини худ гардидааст, боло гирифтани қадрдонӣ аз Ватан ва арҷгузорӣ ба муқаддасоти миллӣ як зуҳуроти табиист.

Истиқлол бузургтарин дастовардест, ки марҳалаи нави давлатдории миллӣ аз он оғоз мешавад. Ин паёмади таърихӣ омили иттиҳоду сарҷамъии мардум, василаи муҳимтарини ҳифзи асолату ҳувият ва муҳимтар аз ҳама, нишонаи возеҳи шаъну шараф ва ҳастии миллат гардид. Муҳимтарин вазифаи халқи тоҷик имрӯз ҳифзу таҳкими истиқлолият мебошад. Зеро, ин вазифаест, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳанӯз дар Иҷлосияи XVI-уми Шӯрои Олии Тоҷикистон ба сифати ғояи миллӣ муайян намуда буд.