Мақола

Баробари ба истиқлолияти давлатӣ расидани кишвар дар ҳаёти иҷтимоию сиёсии ҷомеа тағйироти бузург ба вуқӯъ пайваст ва барои рушди маърифату фарҳанг ва дастрасӣ ба сарчашмаҳои илмию адабӣ ва динию мазҳабӣ уфуқҳои тоза боз гардиданд.

Истилоҳи илми фикҳ аз ду калима, илм ва фиқҳ иборат буда, ҳар кадоми онҳо дар алоҳидагӣ маънои худро дорад.

Истилоҳи илм ба маънои илмҳои дақиқ, ки бар асоси равиши таҷриба ҳосил мешаванд, мавриди истифода карор гирифтааст, лафзи илмро бидуни қайду қарина истифода бурдаанд, маъмулан манзурашон ҳамин маънӣ, яъне илмҳои таҷрибавӣ аст.

Дини ислом яке аз се динҳои бонуфузи ҷаҳонӣ ба шумор меравад. Пайравони ин дин мувофиқи сарчашмаҳо ва оморҳо имрӯз қариб зиёда аз 1,5 миллиардро ташкил дода, дар 120 кишвари дунё зиндагӣ намуда истодаанд.

Дар замони имрӯза 4 мазҳаби аҳли суннат мавҷуд буда, мардуми суннимазҳаб аз рӯй ҳамин чор мазҳаб амал менамоянд.

Имоми Аъзам тоҷики шарафмандест, ки равияи ақлонии фиқҳии исломиро поягузорӣ ва мактаби худро бунёд намудааст.

Дар шароити имрӯза ба мақсади риоя ва татбиқи асли гуфтугӯи динҳо ва фарҳангҳо шинохти мероси бебаҳои ин фақеҳи бузург ҳам барои миллати тоҷик ва ҳам барои тамоми халқҳои мусулмон аҳамияти бузургеро молик аст.

“Чаҳор китоб” пас аз “Қуръони шариф” дуюмин китобест, ки дар миёни мардуми мусулмони Мовароуннаҳру Хуросон шӯҳрати тамом дошт. Гуфтан кофист, ки нусхае аз он дар ҳар хонадон мавҷуд буд. Гузашта аз ин, на ҳама кас ба мутолиаи “Қуръон” қудрат дошт, вале ҳама “Чаҳор китоб”-ро ё худ қироат мекардаанд ва ё аз қироати дигарон баҳра мебардоштаанд. Аз ин сабаб дар гузаштаи наздик аксари мардуми мо онро ё ба пуррагӣ ва ё фаслу бобҳои ҷудогонаашро аз ёд медонистанд.