Мақола

1040 сол муқаддам дар деҳаи Афшанаи Бухоро тифле ба дунё омад, ки баъдтар бо осори мондагори илмии хеш номи худро на танҳо дар байни ҳамзамонон, балки давоми садсолаҳо дар таърихи инсоният ҳамчун як нобиғаи нотакрор маълуму машҳур гардонд.

Фарзандони фарзонаи миллати тоҷик барои ҷаҳониён мероси гаронбаҳо ва арзишмандеро дар тамоми давраҳои таърих бар ҷой гузошта, дар пешрафти кулли соҳаҳои илми дунё нақши бориз доранд.

Воқеан истиқлолият беҳтарин неъмат ва дастовард барои ҳар як давлату миллат аст. Маҳз аз истиқлолу озодӣ ва ваҳдату ягонагӣ давлату миллат ташаккул меёбанд. Ба ҳамагон маълум аст, ки аз рӯзҳои аввали ба даст овардани истиқлолияти давлатӣ давлатдории нави миллиамон рушд ёфта, амну субот ва пешравию гулгулшукуфоии кишвари биҳиштосоямон таъмин гардида истодааст. Таъкидҳои пайвастаи Пешмои миллат барои ҳифозати ин неъмати бебаҳо мардуми шарифи кишварро ба сӯи худшиносию ватандӯстӣ, ҳифзи манфиатҳои миллӣ ва чун гавҳараки чашм нигоҳ доштани ин дастоварди бузурги миллӣ роҳнамоӣ мекунад. 

Садақаи фитр закоти шахсиятҳое мебошад, ки афроди муъмин баъд аз поёнёфтани моҳи шарифи рамазон барои комил сохтани норасоиҳо ва кӯтоҳиҳои рӯзадор дар аснои рӯзаи ин моҳ ва ҳамчунин барои ёрӣ ва кӯмаки мустамандон муҳтоҷону бенавоён дар рӯзи ид онро пардохт менамояд.

Шаби қадр шаби муайяншавии тақдир, ғолибан шаби 27-уми моҳи Рамазон аст, ки беҳтарин шаб барои ибодат мебошад. Дар китоби “Тарҷумону-л-қуръон”-и ҷурҷонӣ “шаби қадр шаби андоза кардани корҳо” гуфта шудааст. Соҳиби “Кашшофу истилоҳоти-л-фунун” оварда: “Шаби қадр шабест бо иззату шараф, ки ҳар кас дар он тоат кунад, азизу мушарраф гардад”. Дар “Ат-Тафҳим”-и Берунӣ омада: “Ва андар моҳи Рамазон Лайлатулқадр аст, он-к ҷалолати ўро ба шабҳои тоқи даҳаи пасин ҷўянд”.