Мақола

МАФКУРАИ СОЛИМИ МИЛЛӢ ВА МУҚОВИМАТ БО ИФРОТГАРОИИ ДИНӢ (ҚИСМИ III)

Маҳз ҳамин холигии мафкуравӣ ва ноустувории ҳокимияти сиёӣ боис гардид, ки дар ҳаёти ҷомеа ҷараёни носолиму манфиатхоҳ шиддат гирифта, динро ҳамчун восита барои ба мақсад расидан истифода бурданд. Сиёсисозии дин чунон авҷ гирифта буд, ки дар бисёр ҳолатҳо мардуми ом моҳият ва таъйиноти ахлоқии умумиинсонии динро дуруст дарк карда наметавонистанд, зеро гурӯҳҳои манфиатхоҳу қудраталаб меъёрҳои шаръиро тағйир дода, онҳоро ба ҳадафҳои худ созгор гардонида буданд.
 

Даргириҳои мазҳабӣ дар Хуросону Мовароуннаҳр дар асрҳои миёна

Паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун барномаи стратегӣ дар фарҳанги сиёсии миллат (Бардоштҳо аз Паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон «Дар бораи самтҳои асосии сиёсати дохилӣ ва хориҷии ҷумҳурӣ»).

Тоҷикистони азиз дар тўли 32 соли истиқлолияти давлатии худ рӯз аз рӯз ободу зеботар гардида истодааст. Сол аз сол ҷумҳурии азизамон дар тамоми соҳаҳо ба дастовапрдҳои нав ба наву пешравиҳои назаррас ноил гардида, дар кишвар сулҳу озодӣ, ваҳдату ягонагии том пойдор буда, корҳои созандагию бунёдкорӣ пайваста авҷи тоза гирифта истодааст, ки саҳми соҳибкорони саховатманди ватанӣ низ дар он назаррас мебошад.
 

Қисми 2. Ифротиҳо тағйир ёфтани дину диндориро эътироф менамоянд

Чуноне ки дар қисми аввал қайд намудем, гуногунрангии ҳаёти инсонӣ омили асосии тағйирёбии шакли диндорӣ гардидааст, ки бидуни таҳаввул дар мундариҷаи мафҳуми «дин» сурат нахоҳад пазируфт. Тағйирёбии шакли диндорӣ дар ҳамаи марҳилаҳои таърихӣ дар навбати худ ба заиф шудани унсури қудсият дар дин ва коста гардидани нақш ва мақоми дин дар ҷомеа оварда мерасонад. Ҳолати мазкур ашхоси аз дин манфиатҷӯро дар тӯли таърих водор намудааст, ки дину диндориро дар ҳолати ибтидоии худ ҳифз намоянд.

ШИРИНШОҲ ШОҲТЕМУР ВА ЭҲЁИ ДАВЛАТДОРИИ ТОҶИКОН

Мо дар шахсияти мардони фарзонаи миллатамон, ба мисли Шириншоҳ Шоҳтемур ва ҳамсафони ӯ фарзандони фидоӣ, муборизони ҳақиқии Ватан, озодӣ, Истиқлолияти давлатӣ, ваҳдати миллӣ ва рушди ҳамаҷонибаи сарзамини бостониамонро мебинем ва қадршиносӣ мекунем.

(Аз суханронии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон дар маҷлиси ботантана ба ифтихори 110 – солагии зодрӯзи Шириншоҳ Шоҳтемур, 20 октябри соли 2009, ш. Душанбе).

АҲАМИЯТИ ОМӮЗИШИ ТАЪРИХИ НИЁГОН

1.Масъалаҳои таълиму тарбияи ҷавонон 
2.Одоби муошират миёни ҷавонон
3.Нақши падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд
4.Пешгирии каҷрафтории ҷавонон (ҳамкории оила, мактабу донишгоҳ, ҳукуматҳои маҳалӣ ва деҳот дар ин самт)

Тағйирёбии мундариҷаи мафҳумҳои «дин» ва «диндор» дар зери таъсири равандҳои дунявӣ

Қисми 1: Мундариҷаи мафҳумҳои “дин” ва “диндор”

САДА ОМАД, КИ ТУРО МУЖДА ДИҲАД АЗ НАВРӮЗ

Сада яке аз ҷашнҳои қадимаи мардуми ориёитабор ба ҳисоб меравад. Пайдоиши сада мувофиқи солшумории шамсӣ 10-ум рӯзи моҳи Баҳман ва дар солшумории милодӣ бошад, ба поёни шаби 30-юм ва оғози рӯзи 31-уми январ рост меояд. Ба назари муҳаққиқон ҷашни сада омадани ҷашни Наврӯзро ба мардум мужда медиҳад.
Пайдоиши калимаи сада дар адабиётҳо ба таври гуногун омадааст. Сада дар забони авастоӣ ба маънои “баромадан ва тулӯъ кардан”-ро дорад. Дар забонҳои эронии бостон ба гунаи “sadok” ва дар форсии миёна ба гунаи “sadag” омадааст. 

Страницы

Яндекс.Метрика