ГУЛШАНИ АДАБ

ИН ВАТАНРО СОХТАН ОСОН НАБУД!

Сӯхтан, бигдохтан осон набуд,
Ин Ватанро сохтан осон набуд.

Ин ҳама ороиш аз хуни дил аст,
Хонаро пардохтан осон набуд.

Баъди марги Коваву ҳаждаҳ писар,
Парчаме афрохтан осон набуд.

Сар ба дору пой дар завлона монд,
Бе сару по тохтан осон набуд.

Баъди хуни панҷаҳои Борбад,
Уди нав бинвохтан осон набуд.

Сад ҳазор осори фарҳангу ҳунар -
Ҳамчу ҷоне бохтан осон набуд.

Чун Сиёваш хешро аз баҳри нанг
Бар алоб андохтан осон набуд.

Мегӯянд рӯзе Мавлоно Шамси Табрезиро ба меҳмонӣ даъват кард...

Мегӯянд рӯзе Мавлоно Шамси Табрезиро ба меҳмонӣ даъват кард.
Шамс ба хонаи Ҷалолиддин омад ва пас аз онки мизи оростаи ӯро мушоҳида кард, пурсид: Оё барои ман шароб фароҳам намудаӣ?
Мавлоно ҳайратзада шуд ва пурсид:
— Магар шумо шароб мехӯред?
— Бале.
— Аммо ман аз ин мавзӯъ иттилое надоштам.
— Ҳоло, ки фаҳмидӣ, зуд барои ман шароб фароҳам кун.
— Дар ин мавқеъи шаб шаробро аз куҷо ёбам?
— Ба яке аз хидматгоронат бигӯ, ки таҳия кунад.
— Охир бо ин кор обрӯ ва ҳайсиятам аз байн меравад.
— Пас худат бирав ва шароб харидорӣ кун.

ТУ ВА ФАЛАСТИНИ ШАҲИД (Сухане ба ҳамватанон ва мусулмонони азиз)

Ба ҷойи ин ҳама ғавғо ту ҳам савод омӯз,
Ба ҷои ин ҳама фарёд, иттиҳод омӯз.

Ба ҷои ин ҳама даъво ту ҳам муҳандис шав,
Ва илмро пас аз ин ҳамчу эътиқод омӯз.

Яҳуд як фисади мардуми мусулмон нест,
Вале чаро ба ту пирӯз шуд? Тазод омӯз.

Чаро, ки ӯ ба ҳама арса дарс мехонад,
Бишину рози тараққии ин нажод омӯз.

Магӯ, ки ӯ ҳама макр асту мо ҳама хомем,
Ту ҳам ба ақлу тавони худ эътимод омӯз.

Илоҳиёт биёмӯхтӣ ту, мошаллоҳ,
Кунун сиёсату таъриху иқтисод омӯз.

МЕҲРГОНИ МЕҲРБОН

Аз сабо пайғоми ҷон ояд ҳаме,
Меҳргони меҳрбон ояд ҳаме.
Бо ҳазорон каф Фаридуни чанор
Зарфишон дар бӯстон ояд ҳаме.
Бод бол аз барги гул бикшодааст,
Чун ҳумои парфишон ояд ҳаме.
Мечакад хун аз ду рухсори анор,
Лаъли дандонаш аён ояд ҳаме.
Ҳарчи пинҳон дошт аз мо то кунун,
Ин замонаш бар забон ояд ҳаме.
Рафт моҳи тиру омад моҳи меҳр,
Меҳр бе тиру камон ояд ҳаме.
Ҳофиз аз Шерозу Салмон аз Ироқ,
Бедил аз Ҳиндустон ояд ҳаме.
Ҳар ки меҳре парварад, дар Меҳргон
Сӯйи шоҳи Мулиён ояд ҳаме.

Паёми шодбошии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба муносибати ҷашни Меҳргон

Ҳамватанони азиз!

Ҳамаи шуморо ба муносибати ҷашни Меҳргон, ки аз қадимулайём дар миёни мардуми тамаддунсозу фарҳангии мо ҳамчун рамзи ҷамъбасти натиҷаҳои заҳмати кишоварзон ва айёми баракату фаровонии дастархони ҳар як хонадони Ватани муқаддасамон мебошад, самимона табрик мегӯям. Меҳргон дар баробари ҷашнҳои Наврӯз, Сада ва Тиргон аз ҷумлаи ойинҳои куҳантарини аҷдоди мо ба ҳисоб меравад.

Панде аз "Бӯстон"-и Шайх Муслиҳиддин Саъдии Шерозӣ

ҲИКОЯТИ ТИФЛЕ, КИ ДАНДОН БАРОВАРД Кӯдаке дандон баровард. Падараш дид, ки бачааш дандондор шудааст, ба фикр фурӯ рафт ва ба худаш гуфт: -"Ман барои ин кӯдак, ки дандон баровардааст, аз куҷо нону таом таҳия кунам? Агар ӯро ба ҳоли худаш вогузорам, ин ҳам аз рӯйи инсоф ва мардонагӣ нест". Занаш аз ӯ пурсид, ки эй мард, аз ин ки писарат дандон баровардааст, хурсанд нестӣ ва баръакс ҳайронӣ? Мард гуфт:-"Ҳайрони нону хӯрокаш мондаам". Зан бо шунидани ин ҳарф мардонавор гуфт:- "Эй мард, ба макри шайтон гӯш мадеҳ, касе, ки ба вай дандон додааст, нон ҳам медиҳад".

РӮЗИ ХОҶА ҲОФИЗ ФАРХУНДА БОД!

Дар ин рӯз беихтиёр мисраҳои ҷовидонӣ аз ғазалҳои ноби шоири “лисонулғайб” ба ёд меоянд...

Донӣ, ки чист давлат? Дидори ёр дидан,
Дар кӯйи ӯ гадойӣ бар хусравӣ гузидан.
Аз ҷон тамаъ буридан осон бувад, валекин
Аз дӯстони ҷонӣ мушкил тавон буридан...
Бӯсидани лаби ёр аввал зи даст магзор,
К-охир малул гардӣ аз дасту лаб газидан.
Фурсат шумор суҳбат, к-аз ин дуроҳа манзил
Чун бигзарем, дигар натвон ба ҳам расидан...

«Санги бадгавҳар агар косаи заррин шиканад, Қимати санг наяфзояду зар кам нашавад».

Ҳар касе дар ҳарами васли ту маҳрам нашавад,
Ҳар Бироҳим ба даргоҳи ту Адҳам нашавад.
Мард то рўй наорад зи ду олам ба Худой,
Мустафовор гузини ҳама олам нашавад.
Қалъаи дин накунӣ бе мадади дилҳо фатҳ,
Лашкарат гар набувад, мулк мусаллам нашавад.
То мушарраф нашавад банда ба султонсифатон,
Ҳаргиз андар назари халқ мукаррам нашавад.
Дили ушшоқ маёзору зи ҷон узр махоҳ,
Ки мудовои чунин реш ба марҳам нашавад.
«Санги бадгавҳар агар косаи заррин шиканад,
Қимати санг наяфзояду зар кам нашавад».

Страницы

Яндекс.Метрика