Қисми II.
Дар воқеъ, муҳимтарин вазифаи мо имрӯз расидан ба қадри ҳамин истиқлолият, гиромидошти соҳибихтиёрии давлатӣ, ҳифзи дастовардҳо ва шукргузорӣ аз ҳамин неъмат ва паёомадҳои неки он аст. Хазинаи маърифати инсонӣ бо ҳама навъи таълимоташ, чи даҳрию чи динӣ, чи дунявию чи уқбоӣ расидан ба қадри неъмат, шукргузорӣ аз онро амали нек, собитшуда ва созандаи инсонӣ шинохтаанд. Мавлоно Румӣ ба ин маънӣ гуфтаанд:
Шукри неъмат, неъматат афзун кунад,
Куфри неъмат аз кафат берун кунад.
