Бойгонии матолиб

Яке аз маконҳои муқаддас ва муҳим дар дини ислом масҷид аст. Масҷид ба унвони хонаи Худо на танҳо аз мартабаи хосе бархурдор аст, балки аз ҳайси сиёсӣ низ бисёр мавриди таваҷҷӯҳ аст. Ба тавре, ки дар аввалҳои пайдоиши дини мубини ислом маркази муҳими гирифтани тасмимҳои муҳиме будааст. 

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ -Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар яке аз баромадҳояшон чунин гуфтаанд: «Ҳар як фарди бедордили ҷомеа, ҳар як шаҳрванди бонангу номуси Тоҷикистон, ки барояш Ватан ва сарзамини аҷдодӣ қадру манзалат дорад, бояд сулҳу ваҳдатро чун гавҳараки чашм ҳифз карда, барои ободиву пешрафти кишвар ҷаҳду талош намояд».

Тасаввуф яке аз равияҳои фалсафаи классикии исломӣ аст, ки дар ибтидо ба шакли зуҳду тақво зуҳур кард ва баъдан ҳамчун як ҷараёни динӣ–фалсафӣ бо равияҳои гуногун ташаккул ёфт. Шарҳи истилоҳии тасаввуфро муҳаққиқон чунин додаанд: «Тасаввуф ҷараёни гуногуншакли мафкуравии динӣ - ирфонӣ ва фалсафиест, ки ҳадафи он бо роҳи кашфу завқ дарки Ҳақиқати Кул мебошад». Дар ҳақиқат тасаввуф аз зуҳду фақр оғоз шуда, «бо ишқи илоҳӣ ва завқи ваҳдати вуҷуду шуҳуд ба камолоти хеш расидааст». Ин ҷараён дар асрҳои аввали густариши дини мубини ислом дар мамолики Шарқи Наздику Миёна пайдо шудааст.