Бойгонии матолиб

❗Шомгоҳе дар раҳе будам равон,
Тан равону дил ба фикри обу нон.
Ман намедонам чунон шуд ё чунин,
Пойи ман лағжид хӯрдам бар замин.
Раҳнаварди меҳрубон сӯям давид,
Дасти ӯ то зери бозуям расид.
Бехи гӯшам гуфт лангӣ ё ки маст,
Вораси кун бин куҷоҳоят шикаст.
Гуфтамаш не мастаму не ҳам алил,
Афтодаам худ ҳам намедонам далил.
Ё гунаҳ аз кафш ё тақсир зи пой,
Дасти ман гир то ки бархезам зи ҷой.
Дасти ман бигрифт бо дасти дигар,
Кисаам меҷуст то ёбад магар.
Ман дар ин фикрам ки ӯ марди худост,

Боиси хурсандӣ аст, ки ҳамасола дар оғози фасли зебои баҳор, ҷашни фархундаи Рӯзи Модар таҷлил карда мешавад.
Модар ягона мавҷудест, ки инсон меофарад, ба ӯ ҳаёт мебахшад, ӯро дар оғӯши гарму пурмеҳри худ мепарварад, аввалин суханҳо ва гузоштани нахустин қадамҳоро ба ӯ меомӯзад ва бо ҳазор нияту орзуҳои нек ӯро ба воя мерасонад.