Ҳанӯз аз нимаи дуюми асри XIX ва аввали асри XX дар ҷануби Тоҷикистон ҳунармандӣ равнақ ёфта буд. Дар ин давра яке аз соҳаҳои пешрафта бофандагӣ буд, ки ба он асосан занон машғул буданд.
Ҳунарҳои дастӣ дар инсон завқи бадеиро ташаккул дода, дар ботини шахс муҳаббатро ба ҳунарҳои мухталифи мардумӣ боз ҳам афзун менамояд.