Барои аввалин бор дар таърихи Ҷоми миллатҳои Осиё се тими порсизабон - Шерони порсӣ", "Бабрҳои Порс" ва "Шерони Хуросон" ба марҳилаи як чаҳорум ниҳоӣ суъуд карданд.

Аҳли эҷоди сомонаи Маркази исломшиносӣ дар назди Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ин пирӯзиҳоро самимона шодбош мегӯяд.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз нахустин рӯзҳои зимоми сиёсату роҳбарии ҷумҳуриро ба зимма гирифтан эҳёи тафаккуру дарки миллиро дар меҳвари сиёсати хеш қарор дода, асари «Тоҷикон дар оинаи таърих»-ро офариданд.

“Хон! Дар чӣ гуна душворӣ бошад ҳам, хон, одам шав! Лекин қозӣ, раис ва имом нашав! Агар мударрис шавӣ, майлат!”

Насиҳати Сайидмуродҳоҷа ба писараш Садриддин

Дар акс: Устод Садриддин Айнӣ бо фарзандонашон.

Таҳиякунандаи мавод: Абдуллоҳи Қодирӣ

Ҳар шахсе, ки бо шарму ҳаё аст ҳамеша аз хислати ҳамида, мисли фазлу дониш, заковат ва фарҳангу ҳунар бархурдор аст.

Ин қабил одамон фурӯтану боҳиммат ва дурандешу донишманд мешаванд. Фурӯтаниву боҳимматӣ тоҷи сари шахси бошарму ҳаё буда, ба ҳусни ӯ ҳусни дигаре зам мекунад.

Шарму ҳаё ба зебогии духтарон ҳусни дучанд зам намуда, онҳоро боз ҳам зеботару дилкаш месозанд.

Аз ин рӯ, аз чеҳари шахсоне, ки ба худ фурӯтаниву боҳимматиро пеша карданд, мудом нур меборанд.

Нуре, ки онро ҳамчун нури адаб эътирофаш карданд.