Мақом ва нақши ислом дар Ҷумҳурии Тоҷикистон

Дар маҷмўаи сеюми мақолаҳои илмӣ масъалаҳое баррасӣ гардидаанд, ки дар доираи иҷрои лоиҳаи Барномаи илмӣ-таҳқиқотӣ дар мавзўи «Мақом ва нақши ислом дар Ҷумҳурии Тоҷикистон» (барои солҳои 2015-2019) пешбинӣ шудааст. Дар зимни он ҷойгоҳи фарҳанги таҳаммулпазирӣ дар ислом, ҳадафҳо ва заминаҳои пайдоиши ҳизбҳои

Башардӯстӣ дар таълимоти ислом

Мутаассифона, фазои динии имрӯзаи иддае аз мамолики исломӣ ба муҳити хушунатзою таассубангез, ҷаҳолатпешаю хурофотӣ ва авҷ гирифтани раванди тундгароию ифротӣ мубаддал гардидаасту бадбахтона, дар тарбияи қисмате аз ҷавонони ноогоҳи кишвари мо низ то ҳадде таъсири манфӣ расонида истодааст. Яъне, имрӯз душманони исломро то

Бархӯрди идеяи хилофати исломӣ ва давлати дунявӣ

Масъалаи қудрати Худо ва татбиқи аҳкоми он дар замин яке аз қисматҳои муҳими таълимот ва фалсафаи дин ва ҷузъи ҷудонашавандаи таълимоту ҷаҳонбинии динӣ мебошад. Махсусан дар таълимоти динҳои монотеистӣ (тавҳидӣ, яккахудоӣ) доираи ҳокимият ва қудрати Худо ҳеҷ гуна маҳдудият надошта, он фарохтар ва ба як қудрати нисбӣ маҳдуд 

НАВИДИ РЎЙДОДҲОИ ХОТИРМОН ВА НИЯТҲОИ НАҶИБ. Дар ҳошияи Паёми Пешвои миллат ба парлумони мамлакат

Паёми имсолаи Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ҳақиқат аз нигоҳи банду баст ва сохтори мантиқии худ дорои зарфияти барозандаи иҷтимоию иқтисодӣ буд, ки аз оғози воқеӣ ва амалии марҳилаи рушди устувори кишвари мо муждаҳои фараҳбахш медод», — навиштааст дар мақолаи худ

Ҷашни суруру шодмонии ниёгон

Ҷашну сурур аз замони бостон то ба ин дам яке аз омилҳои шодмона зистану ба фаромӯшӣ супурдани ғаму андӯҳ будааст. Ҷудо сохтани ойину русум аз таърихи як миллат ғайриимкон аст. Дар тӯли таърих бисёре аз ҷашну ойинҳо бо ақидаҳои динӣ ҳамроҳ гаштанд, ки як ҳодисаи табиӣ мебошад.

Что означает «традиционный» или «местный» ислам: опыт имплементации в таджикистанском обществе

«Хотя определения “традиционный” и “толерантный” не совсем корректно применимы к религии и различным ее течениям, однако, последние два десятка лет они часто фигурируют в официальной политической риторике и информационном пространстве», — отмечает в своей статье, написанной специально для аналитической 

Накӯҳиши ифротгароӣ аз нигоҳи ислом

Чӣ тавре ки Ассосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёмҳо ва вохӯрию суханрониҳояшон гаштаву баргашта таъкид кардаанд, «терроризм ва экстремизм ба дини мубини ислом иртиботе надорад» [8, 31]. Дар партави ин андешаи пурҳикмати Сарвари давлат

Ифротгароии динӣ: моҳият, ҷанбаҳои сохторӣ ва роҳҳои пешгирӣ

Ифротгароӣ ба қатори зуҳуротҳое дохил мешавад, ки пайдоиши он заминаҳои амиқи таърихӣ, сиёсӣ ва фарҳангию ақидавӣ дошта, мисолҳои зоҳиршавии он дар таърих хеле зиёданд. Вобаста ба ин маънидодку-ниҳои гуногуни мафҳуми экстремизм ва терроризм мавҷуд мебошанд. Масалан, дар Конвенсияи Шанхай оид ба мубориза 

Страницы

Яндекс.Метрика