Дин ҳамчун яке аз шаклҳои шуури ҷамъиятӣ дар ҳамаи давраҳои мавҷудияти худ таъсири назаррасе ба тамоми соҳаҳои ҳаёти инсоният расонида аст ва мерасонад. Ин таъсир вобаста ба шароит ва хусусиёташ метавонад мусбӣ бошад ва ё манфӣ. Шахсиятҳое, ки дар замони зиндагиашон дин дар тамоми соҳаҳои ҳаёт ҳукмрон ва таъсиргузор буд, албатта аз таъсири дин барканор буда наметавонистанд ва онро ба наҳве барои ифодаи ормонҳои волои худ мавриди истифода қарор дода, кӯшиш кардаанд, ба гунаи беҳтарине моҳият ва муҳтавои динро ба мардум фаҳмонанд.

Таҳлилу омӯзиши маводи шабакаҳои иҷтимоӣ нишон медиҳад, ки на ҳама вақт маводи интишоршуда аз рӯи мазмуну моҳияти худ хусусияти илмӣ- ё иттилоотӣ дорад. Мутаассифона, имрӯз сомонаҳои иҷтимоӣ ба воситаи таблиғи ифротгароӣ ва даъвати ҷавонон барои пайванд шудан бо ҳаракатҳои террористӣ истифода бурда мешаванд. Таҷриба собит намуд, ки шаҳрвандони кишварҳои Тоҷикистон, Узбекистон, Қирғизистон ва Қазоқистон низ аз тариқи интернет даъват шуда буданд. Албатта барномаҳои таблиғотиро ашхоси дорои касбӣ коркард мекунанд. Зеро маводи дорои мазмуни динӣ аз нигоҳи равонӣ хеле ҷолиб аст.

Эътирозе, ки санаи 21 майи соли 2018 дар шаҳри Душанбе, дар назди сафоратхонаи Ҷумҳурии Исломии Эрон дар Тоҷикистон баргузор гардид, ҳодисаи тасодуфӣ ва ғайричашмдошт набуда, балки табиӣ ва ногузир буд. Ин ҳодиса аслан реша ба муносибати муғризона ва ҳадафманди ҳукумати ҶИЭ нисбат ба миллату давлати тоҷикон дорад.

 Боиси таассуф ва нигаронии аҳли ҷомеа гардидааст,ки имрӯзҳо бархе аз ҷавонони мо пойбанди арзишҳои мазҳабии бегона гардида, ҳам дар ҳаёти шахсӣ ва ҳам дар муколамаҳои интеретӣ аз афкору ақоид ва таълимоти ифротгароёнаи динӣ пуштибонӣ менамоянд ва бо ин амали хеш фазои ороми динии ҷомеаи моро ноором сохта, ба муҳити солими ҷомеа латма ворид менамоянд.