Рӯзе як шогирд ба омӯзгори худ шикоят кард:
– Шумо ба мо ҳамеша саволҳо медиҳед ва аз мо интизор ҳастед, ки худ ҷавобҳоро ёбем. Чаро ба мо мустақиман ҳеҷ чизро намегӯед?
Омӯзгор шогирдро ба назди дарё бурд ва гуфт:
– Агар ман ба ту моҳӣ диҳам, ту як бор сер хоҳӣ шуд. Аммо агар туро моҳидорӣ омӯзам, ту ҳамеша худро таъмин хоҳӣ кард. Ҳамин тавр, агар ман ба ту ҷавобҳоро диҳам, ту танҳо як бор меомӯзӣ. Аммо агар ман туро маҷбур кунам, ки худ фикр кунӣ, ту тамоми умр донистан хоҳӣ гирифт.
Таҳиякунандаи мавод : Абдуллоҳи Қодирӣ
