Дар бораи Имом Абӯҳанифа бисёр мутафаккирону олимон чӣ дар тӯли таърих ва чӣ дар даврони муосир назари худро баён доштаанд ва нисбаташ тадқиқотҳои илмӣ ба анҷом расонида, ҷавҳари таълимоти ин шахсияти маъруфро, ки дар ҷаҳони ислом корҳои зиёдеро ба анҷом расонидааст, пешкаши хонандагон кардаанд [5, 6]. Яке аз мутафаккирони барҷастаи асримиёнагии Шарқ Муҳаммади Ғаззолӣ [1, 11] низ назари хешро нисбати шахсият ва таълимоти асосгузори мактаби ҳуқуқии ҳанафия [8, 9, 10] ва олими шинохтаи илми фиқҳ Имом Абӯҳанифа баён доштаанд [2].

Барои пешгирӣ намудани ҳама гуна раванди номатлуби бо дин алоқаманд дар татбиқи сиёсати дунявии ҷомеа ба бетафовутӣ набояд роҳ дод. Чун дар моддаи аввали Конститутсия Ҷумҳурии Тоҷикистон давлати дунявӣ эълом шудааст, пас дар ин самт бояд собитқадам буд. Набояд фаромӯш сохт, ки агарчанде дунявият зиддидинӣ нест, пас ҳамзамон рушди диният ҳамчун роҳи ягонаи пешбурди ҷомеаи мусулмонӣ низ нест.

Ба ҳамагон маълум аст, ки тарбияи фарзанд сараввал аз оила оғоз меёбад. Ҳар як падару модаре, ки фарзандро ба дунёи ҳастӣ меоваранд, бояд вазифаи худро танҳо аз ғизо додан ба фарзанд ва ба воя расонидани вай иборат надонанд, онҳо инчунин дар тарбияи хуби ахлоқӣ ва таълими замонавӣ гирифтани фарзанд бояд масъулияти ҷиддӣ ҳис намоянд. Оила аввалин мактаби такомули ахлоқ ва одобу интизом аст.

«Ас-саводу-л-Аъзам» яке аз сарчашмаҳои қадими мардуми Хуросону Мовароуннаҳр дар баёни ақоиди аҳли суннат ва ҷамоат буда, соли 290 ҳ./902-903м. бо супориши амир Исмоили Сомонӣ ва бо машварати фақеҳони бузурги Мовароуннаҳр аз тарафи имом Абулқосим Исҳоқ ибни Иброҳим Ҳакими Самарқандӣ (ваф. 342 ҳ./953 м.) ба забони арабӣ таълиф шудааст ва сипас онро бо фармони Нӯҳ ибни Мансур тақрибан соли 370 ҳ./980 – 981 м. ба забони форсӣ тарҷума кардаанд. Ин асар дар шумори куҳан¬тарин намунаҳои насри форсизабон ва сабки куҳани тарҷумонӣ аст.