Язык вражды в радикальной (контр)пропаганде

Активизация радикальных пропагандистов и вербовщиков экстремистских групп в информационном пространстве Таджикистана ставит перед нашим обществом ряд вызовов и требований по поиску эффективных методов борьбы с их радикальной идеологией. Одним из действенных инструментов в радикальной пропаганде является «язык вражды».

Экстремизми динӣ: мафҳум ва хусусиятҳои он

Дар Паёми имсолаи худ Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон доир ба масъалаи таъмини амнияту сулҳу субот масъалагузорӣ карда қайд намуданд, ки дар ин давра зиёда аз сад давлати дунё мавриди ҳамлаҳои ғайриинсонии террористон ва ифротгароён қарор гирифт.

Таносуби арзишҳои миллӣ ва динӣ: нигоҳи имрӯзӣ

Дин яке аз рукнҳои асосии фарҳанги миллӣ дар ҷомеа мебошад. Аммо чорчӯби фарҳанги динӣ ба ҳеч ваҷҳ фарогири навъҳои дигари фарҳанги миллӣ – илмӣ, иҷтимоӣ, сиёсӣ, адабӣ, ҳунарӣ ва ғайра нахоҳад буд. Аз ин ҷиҳат агарчи аксарияти кулли шаҳрвандони Ҷумҳурии Тоҷикистон худро мусулмон ва исломро дини худ

Мақом ва нақши ислом дар Ҷумҳурии Тоҷикистон

Дар маҷмўаи сеюми мақолаҳои илмӣ масъалаҳое баррасӣ гардидаанд, ки дар доираи иҷрои лоиҳаи Барномаи илмӣ-таҳқиқотӣ дар мавзўи «Мақом ва нақши ислом дар Ҷумҳурии Тоҷикистон» (барои солҳои 2015-2019) пешбинӣ шудааст. Дар зимни он ҷойгоҳи фарҳанги таҳаммулпазирӣ дар ислом, ҳадафҳо ва заминаҳои пайдоиши ҳизбҳои

Башардӯстӣ дар таълимоти ислом

Мутаассифона, фазои динии имрӯзаи иддае аз мамолики исломӣ ба муҳити хушунатзою таассубангез, ҷаҳолатпешаю хурофотӣ ва авҷ гирифтани раванди тундгароию ифротӣ мубаддал гардидаасту бадбахтона, дар тарбияи қисмате аз ҷавонони ноогоҳи кишвари мо низ то ҳадде таъсири манфӣ расонида истодааст. Яъне, имрӯз душманони исломро то

Бархӯрди идеяи хилофати исломӣ ва давлати дунявӣ

Масъалаи қудрати Худо ва татбиқи аҳкоми он дар замин яке аз қисматҳои муҳими таълимот ва фалсафаи дин ва ҷузъи ҷудонашавандаи таълимоту ҷаҳонбинии динӣ мебошад. Махсусан дар таълимоти динҳои монотеистӣ (тавҳидӣ, яккахудоӣ) доираи ҳокимият ва қудрати Худо ҳеҷ гуна маҳдудият надошта, он фарохтар ва ба як қудрати нисбӣ маҳдуд 

НАВИДИ РЎЙДОДҲОИ ХОТИРМОН ВА НИЯТҲОИ НАҶИБ. Дар ҳошияи Паёми Пешвои миллат ба парлумони мамлакат

Паёми имсолаи Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ҳақиқат аз нигоҳи банду баст ва сохтори мантиқии худ дорои зарфияти барозандаи иҷтимоию иқтисодӣ буд, ки аз оғози воқеӣ ва амалии марҳилаи рушди устувори кишвари мо муждаҳои фараҳбахш медод», — навиштааст дар мақолаи худ

Ҷашни суруру шодмонии ниёгон

Ҷашну сурур аз замони бостон то ба ин дам яке аз омилҳои шодмона зистану ба фаромӯшӣ супурдани ғаму андӯҳ будааст. Ҷудо сохтани ойину русум аз таърихи як миллат ғайриимкон аст. Дар тӯли таърих бисёре аз ҷашну ойинҳо бо ақидаҳои динӣ ҳамроҳ гаштанд, ки як ҳодисаи табиӣ мебошад.

Страницы

Яндекс.Метрика