«Таъриху-р-русул ва-л-мулук» («Таърихи пайғамбарон ва шоҳон»), асари Абӯҷаъфар Муҳаммад ибни Ҷарир ат-Табарӣ мебошад, ки аз љумлаи асарҳои беназири таърихӣ  маҳсуб меёбад. Ўсоли 838 милодӣ дар Омул таваллуд шуда, соли 922 милодӣ дар Бағдод вафот кардааст.

Утоқи бидуни китоб, ҳамчун бадани бидуни рӯҳ аст.
Ситсерон , сиёсатмадор ва файласуфи Рӯмӣ.

Шуъбаи иттилоот ва ташхиси диншиносӣ

Ишкро бе маърифат маъно макун,
Зар надорӣ мушти худро во макун.

Гар надорӣ дониши таркиби ранг,
Байни гулҳо зишт ё зебо макун.

Хуб дидан шарти инсон будан аст,
Айбро дар ину он пайдо макун.

Дил шавад равшан зи шамъи эътироф,
Бо кас арбад кардаи ҳошо макун.

Эй ки аз ларзидани дил огаҳӣ,
Ҳеҷкасро ҳеҷ ҷо расво макун.

Зар ба дасти тифл додан аблаҳист,
Ашкро назри ғами дунё макун.

Пайрави хуршед бо оина бош,
Ҳарчи урён дидаи ифшо макун.

Мавлоно Ҷ. Румӣ

Мақолаи профессор С.С.Ятимов “Эҳёи миллат - бақои давлат”- ро хонда, мутаассир нагаштан аз имкон берун аст. Мақола воқеан ҳам ба яке аз масъалаҳои мубрам ва хеле ҳалталаби ҷомеа – дарёфти роҳи наҷот аз таассубу хурофоти барои миллат марговар бахшида шудааст.

Муаллиф ба таври муътамад ва асоснок бо истифода аз далелҳои илмӣ ва мантиқӣ фалсафаи таърихи инкишофи ҷомеаи башариро ба забони фаҳмо баён намудааст. Касе набояд шак оварад, ки дар ин таърих мубориза баҳри манфиатҳо асосӣ ва умда буда, воқеан ҳам роҳнамои муборизаҳо мебошад.