Истеъдод завқ қудрат, лаёқат, маҳорат, мувофиқати дараҷаи баланди қобилиятҳое, ки барои анҷоми бомуваффақияти ин ё он фаъолият имкон медиҳанд. Унсурҳои таркибии истеъдоди инсон; тафаккур, ҳис, ирода, тахайюл, диққат, тамаркуз, таваҷҷуҳ, ҳофиза, таҳлил, ҳадс, тавоноии ҷисмонӣ, неруи зеҳнӣ ва ғайра мебошанд.
Истеъдод дар ҳама арсаҳои фаъолияти инсон: илмӣ-таҳқиқотӣ, корҳои роҳбариву ташкилӣ, омўзгорӣ, ҳарбӣ, варзиш ва ғайра зоҳир мегардад. Моҳиятан истеъдод дар натиҷаи рушди қобилиятҳои фард ба вуҷуд меояд.
