Паёми имсолаи Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба мардуми шарифи Тоҷикистон дар шароити муташанниҷ гардидани вазъи ҷаҳони муосир ва зуҳуроти бемайлони терроризм ва экстремизм пешниҳод гардид. Дар воқеъ, рўйдодҳои охири ҷаҳон аз он гувоҳӣ медиҳанд, ки дар Ховари Миёна, Африқои Шимолӣ ва чандин кишварҳои Аврупо терроризм ва экстремизм ба хатари аввалиндараҷа табдил ёфта, ҷомеаи ҷаҳониро

Дар замони муосир, ки дар натиҷаи равандҳои босуръат густаришёбандаи ҷаҳонишавӣ инсоният ба авҷи тараққиёти илму техника ва маънавиёту фарҳанг расидааст ва фаъолияти созандаву пўё дорад, мутаассифона, ҷаҳони ислом дар вартаи ҷаҳлу ҷангу ҷидол гирифтор мебошад. Сиёсишавии ислом, раванди «бедо¬рии исломӣ», пас аз солҳои 70-уми асри XX ба марҳилаи бунёдгароӣ (фундамента¬лизм) ворид шуд, ки реша ва замина дар марҳилаҳои қаблии таҳаввули худ, дар шароити иҷтимоию

Пешниҳод гардидани Паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ба Маҷлиси Олии кишвар ҳамчун ҳуҷҷати барномавии стратегӣ ва оғозбахши соли нави молиявӣ дар фарҳанги сиёсии миллатамон ба ҳукми анъана даромадааст. Аз ин рў, шаҳрвандони касбу кори гуногуни ҷомеа баргузории ин чорабинии муҳимро мунтазир мешаванд, зеро дар ин вохўрӣ фаъолияти яксолаи иҷтимоию иқтисодӣ ва сиёсию фарҳангии рушди хоҷагии халқи ҷумҳурӣ дар соле, ки сипарӣ шудааст, ҷамъбаст

Истиқлолият ҳамчун истилоҳ маънои рафтору тасарруфи озодона ва мустақилона доштан дар муҳити кишвари ободро дорад. Аммо дар ҳуқуқи байналмилалӣ истиқлолияти давлат санади эътироф намудани он аз ҷониби кишварҳои дигар аст. Аз нуқтаи назари сиёсӣ истиқлолият амалкарди фаъоли принсипҳои гуногун ва институтҳои ҳуқуқи конститутси­ониро ифода менамояд. Барои давлати соҳибистиқ­лол дар масъалаи муносибатҳои хориҷӣ субйекти ҳуқуқи байналмилалӣ будан ва