Зарурати шахсияти фаъол ва созанда аз мундариҷаи тамоми асарҳои сиёсӣ-иҷтимоӣ ва ахлоқии Абунасри Форобӣ бармеояд. Маҳз шахсияти фаъол ва созанди маҳаки ғояҳои иҷтимоӣ-сиёсӣ ва ахлоқии мутафаккирро ташкил менамоянд. Бидуни тардид тавассути шахсияти фаъолу созанда Форобӣ хостааст, ки ба орзуи худ – кӯмак намудан ба инсон барои дарёфти хушбахтӣ  таҳаққуқ бахшад.

25 август дар толори Театри давлатии опера ва балети “Остона Опера” бо иштироки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва Президенти Ҷумҳурии Қазоқистон муҳтарам Қосим-Жомарт Токаев маросими тантанавии ифтитоҳи Рӯзҳои фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон дар Ҷумҳурии Қазоқистон баргузор гардид.

Қабл аз оғози барномаи фарҳангӣ Сарони давлатҳои Тоҷикистону Қазоқистон дар даромадгоҳи Театри давлатии опера ва балети “Остона Опера” аз намоишгоҳи ҳунарҳои мардумии Тоҷикистон боздид ба амал оварданд.

1.Методологияи бархурди консептуалӣ дар шинохти исломи муосир

Дар мақола исломшиносӣ ҳамчун як самти илми муосир баррасӣ мешавад. Норавшаниҳои тадқиқоти касбӣ, таҳия нагардидани  методологияи илмӣ, ихтилофи  дидгоҳи муҳаққиқон доир ба табақабандии  исломшиносӣ ва хулосаҳои  илмӣ дар муносибат ба дин, натиҷагирии мухталифи муҳаққиқони ихтисосҳои гуногун дар пажуҳиши ислом мавзуи мазкурро боз ҳам печидаву мураккаб мекунанд. Дар ин маврид чанд дидгоҳ вуҷуд дорад:

Абурайҳони Берунӣ 4 сентябри соли 973 дар шаҳраки Коси Хоразм зода шудааст. Зодгоҳи Берунӣ дар он замон деҳаи хурдакаке буда, баъдан ба ифтихораш номи Беруниро гирифт. Берунӣ аз падару модар дар айёми тифлӣ бенасиб монда, таҳсилоти ибтидоиро дар муҳити наздикон гирифта, асосҳои илмро дар зодгоҳаш омӯхтааст. Берунӣ дар яке аз ноҳияҳои Хоразм дар байни аҳли касбу ҳунар ба воя расида, мувофиқи маълумоти ибни Яқут тахаллуси «Берунӣ»-ро аз номи ҳамин ноҳия гирифтааст.