Анӯшервон яке аз шоҳони Эрони бостонӣ буда, ҳар сол дар рӯзи Наврӯз барои мардум зиёфат ташкил мекард. Таомҳо ба зарфҳои қимматбаҳо пешкаш мешуданд.
Дар байни онҳое, ки ба зиёфат омада буданд, як камбағале низ буд, ки дар зиндагӣ душворӣ мекашид.
Ба худ гуфт:
— Агар як табақро аз ин ҷо бурда фурӯшам, аз эҳтиёҷоти зиёд халос мешавам. Умедворам, ки шоҳ ин гуноҳи аз ноумедӣ содиркардаамро мебахшад. Вай яке аз зарфҳои қиматбаҳоро миёни либосаш печонд.
Анӯшервон хомӯш буд, ҳарчанд ӯ меҳмонро назорат мекард.