Ҳазрати Юсуф аз болои қаср ҷавонеро дид, ки бо либосҳои дарида аз канори қаср мегузашт, Ҷабраил ба он ҳазрат арз кард: ин ҷавонро мешиносӣ ?
Ҳазрати Юсуф фармуд: не.
Ҳазрати Ҷабраил фармуд: ин ҳамон тифле аст, ки назди азизи Миср ба покии ту шаҳодат дод.
Ҳазрати Юсуф фармуд: уро бар ман ҳаққе аст, пас дастур дод , ҷавонро оваранд ва амр кард уро либосҳои фохир пӯшониданд ва инъоми зиёд дар ҳаққи у арзонӣ фармуд, бо нигоҳ ба ин манзара Ҷабраил ба ханда омад.
Ҳазрати Юсуф фармуд: Оё эҳсони мо кам буд, ки ба назари таҳқир табассум кардӣ?

Инсон фақат ҳангоме хушқалб аст, ки битавонад барои таъмини саодати дигарон амалан иқдом кунад, на инки фақат барои дигарон орзуи хушбахтӣ кунад.

✍ Имонуил Конт

Гирдоваранда:
Абдуллоҳи Қодирӣ - шуъбаи пажӯҳиши исломи муосир

Аз назари Мавлоно ҳарчизеро, ки мо мехӯрем ва меошомем дар рӯҳияи мо таъсир дорад ва луқмаи инсон бояд ҳалол бошад.

Луқма танҳо он хӯроке нест, ки аз роҳи даҳан фурӯ мебарем, балки луқмаҳое ҳастанд, ки зеҳну ҷисму ҷони моро низ ғизо медиҳанд.

Мо рӯзона сари дастархонҳои гуногун ва рангоранге бо дӯстону наздикон менишинем ва барои ҷисму ҷонамон рӯзӣ бармедорем.

Мо бояд бидонем он рӯзӣ ва нолае, ки ба ҷисму ҷонамон мерасонем , ҳалол аст ё ҳаром ?

Мутаассифона бархе аз кишварҳои қудратманд бо ҳадафи тағийри низомҳо ва ба вуҷуд овардани нооромӣ дар кишварҳо баҳсу мунозира ва афкору андешаҳои содиротиро дар ҷомеаҳо ворид месозанд ва ҳадафашон зоҳир шудани ҳақиқат ва ошкор кардани он нест, балки ғалаба бар ҳариф, таҳрифи ҳақиқат ва воруна сохтани арзишҳои як давлату миллат аст..

Онҳо ҳозиранд обрӯи ҳукуматҳоро аз байн бибаранд то манофеашон бо ин васила таъмин шавад!

Абарқудратҳо мехоҳанд кишварҳои ҷаҳони сеюмро ғорат, манмании худро ба исбот ва дигаронро инкор намоянд!