Сада, яъне сад рӯз пеш аз Наврӯзи оламафрӯз, ҷашни қадимӣ, мавсимӣ ва мардумии ориёиҳо буда, бино ба таҳқиқотҳои илмӣ таърихи пайдоиши он ба давраҳои пеш аз ориёиҳо рафта мерасад. Тавре, ки аз номи ин ҷашни мавсимии мардумии халқиятҳои эронитабор маълум аст, аз 10-уми моҳи Баҳмани солшумории шамсӣ то омадани иди Нарӯзро фаро мегирад, ки аз 50 шабонарӯз иборат аст. Агар ба моҳҳои тақмивии солшумории мелодӣ ҳисоб кунем, он ба поёни шаби 30 ва оғози рӯзи 31-уми январ рост меояд. 

Дар таҷрибаи инсоният новобаста аз қудсият доштани дин онро гурӯҳҳои манфиатҷӯ ҳамеша ба хотири ҳифзи манфиатҳои худ суистифода мекарданд ва ин манфиатҷӯиҳои худро дар зери шиори ҳифзи арзишҳои динӣ ва таъмини амнияти диндорон амалӣ мекунанд.

Чанд сол пеш гирди забони дингароёни аз дину илм бехабари ҷомеа номи Ҳорун Яҳё пайваста чарх мезад. Номбурда  тавассути китобҳои сершумораш кӯшиш мекард, ки ба ҷаҳониён Қуръонро ҳамчун сарчашмаи тамоми улуми табиӣ муаррифӣ намояд. Номбурда дар  исканапайвандии андешаҳо устои моҳир буд. Мутаассифона,  яке аз китобҳои аз илмият ории ӯ ба забони тољикӣ низ тарҷума шуд. Хушбахтона, солҳои баъдӣ номи ӯ аз ёдҳо ғайб зад. Чуноне ки мегӯянд, вақт довари ҳақиқӣ аст. Гузашти замон ва  таҷрибаи зиндагӣ беасосии андешаҳои сохтаю бофтаи ӯро собит намуд.

Дар Паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат вазъи маънавии ҷумҳурӣ таҳлили амиқу ҳамаҷониба пайдо кард. Аз ҷумла, ба муҳимтарин масъалаи доғи рӯз – тарбияи насли ҷавон. Президенти кишвар таваҷҷӯҳи хоса зоҳир намуданд. Воқеан, тарбияи ҷавонон дар рӯхӣяи ватандӯстӣ, ифтихори миллӣ, омӯзиши илмҳои муосир имрӯз масъалаи хеле мухими ҷомеаи Тоҷикистон аст.