ГУЛШАНИ АДАБ

БОВАРӢ

Марде шутурашро фурӯхт. Харидорон шутурро барои забҳ ба кушхона бурданд. Шутур ба он хона надаромад. Вай норозӣ шуда, ҳатто қадам ҳам нагузошт. Ҳама кӯшишҳо бефоида шуданд.

Шахси ботаҷриба омада соҳиби шутурро даъват кард ва гуфт, ки шутурро танҳо ӯ метавонад ба кушхона барад.

Табиист, ки соҳиби шутур омад, ресмонро дошта, оҳиста-оҳиста ба сӯйи хона кашид. Шутур ҳам оромона роҳ рафтан гирифт ва ба кушхона даромад. Қассобҳо дарҳол кордҳои худро омода карда, хостанд шутурро забҳ кунанд.

Аммо соҳиби шутур ба онҳо гуфт:

ҲИКОЯТ АЗ "НАСИҲАТ-УЛ-МУЛУК"- МУҲАММАД ҒАЗЗОЛӢ

Ба рӯзгори Нӯшервони одил марде аз марде замине харид. Ва андар он ҷо ганҷе ёфт. Зуд ба наздики фурӯшанда шуду ӯро хабар дод. Гуфт: «Ман туро замин фурӯхтам ва аз ганҷ хабар надораму надонам. Он чи ёфти туро муборак бод». Гуфто: «Нахоҳам ва дар моли касон тамаъ накунам». Ва бад-ин маъни доварӣ миёни эшон дароз бибуд ва пеши малики одил Нӯшервон рафтанд ва ҳол боз гуфтанд. Нӯшервонро хуш омад. Гуфт: «Шуморо фарзандон ҳастанд?». Яке гуфт: «Ман писаре дорам». Ва дигаре гуфт «Ман духтаре дорам».

Рӯҳи ман Шоҳнома асту ҷисму ҷонам порсист!

Лаҳҷаам дурри дарӣ, аммо забонам порсист,
Рӯҳи ман Шоҳнома асту ҷисму ҷонам порсист.
Аз табори Рустаму аз зодгоҳи Орашам,
Тирҳоям вожагунасту камонам порсист.
Ин забони воҳид, ин паҳнои фарҳанги сутург,
Гунг агар ман хоб дидам, тарҷумонам порсист.
Ин забони Рӯдакиву Мавлавиву Ҳофиз аст,
Ин ҷунуни ишқ дар хуну рагонам порсист.
Мавлавивор дӯст дорам ин забони Шамсро,
Ин забони шеъру мантиқ дар даҳонам порсист.
Ҳар куҷо дар ман ниҳоли дӯсти биншондаанд,
Боғи сулҳу оштиам, боғбонам порсист.

Муҳаммад Иқболи Лоҳурӣ

Ба фиғон на лаб кушудам, ки фиғон асар надорад,
Ғами дил нагуфта беҳтар, ҳама кас ҷигар надорад.

Чӣ ҳарам, чӣ дайр, ҳар ҷо сухане зи ошное,
Магар ин ки кас зи рози ману ту хабар надорад.

Чӣ надиданист ин ҷо, ки шарар ҷаҳони моро,
Нафасе нигоҳ дорад, нафасе дигар надорад.

Ту зи роҳи дидаи мо ба замири мо гузаштӣ,
Магар ончунон гузаштӣ, ки нигаҳ хабар надорад.

Кас аз ин нигиншиносон нагузашт бар нигинам,
Ба ту месупорам ўро, ки ҷаҳон назар надорад.

Фалакро сақф бишкофему тарҳе нав дарандозем...

Биё, то гул барафшонему май дар соғар андозем,
Фалакро сақф бишкофему тарҳе нав дарандозем.
Ману соқӣ ба ҳам созему бунёдаш барандозем.
Шароби арғавониро гулоб андар қадаҳ резем,
Насими атргардонро шакар дар миҷмар андозем.
Чу дар даст аст уде хуш, бизан, мутриб, суруде хуш,
Ки дастафшон ғазал хонему покӯбон сар андозем.
Сабо, хоки вуҷуди мо бад-он олиҷаноб андоз,
Бувад, к-он шоҳи хубонро назар бар манзар андозем.
Яке аз ақл мелофад, дигар томот мебофад,
Биё, к-ин довариҳоро ба пеши довар андозем.

Ҳикмати шаб:

Аз пирамарди доное пурсиданд:
То Биҳишт чиқадар роҳ аст?
Гуфт: - Як қадам.
Гуфтанд: - Читавр?
Гуфт: - Як поятро рӯйи нафси шайтонӣ гузоштӣ, пойи дигарат дар Биҳишт аст.
Хазинаи маърифат

Шуъбаи иттилоот ва ташхиси диншиносӣ

ҲУРМАТИ ПАДАРУ МОДАР!

Ба пирӣ хидмати модар, падар кун,
Ҷавонию ҷунун аз сар бадар кун!

Мазан таъна бар эшон аз дили сер,
Ки дигар ёбӣ замон, гардӣ ту ҳам пир.

Ки парвардаст модар дар канорат,
Падар буд солҳо тимордорат.

Биҷӯ дилшон ба хулқу хубрӯӣ,
Ки ин аст, эй бародар, некхӯӣ.

✍️ НОСИРИ ХУСРАВ.

Шуъбаи иттилоот ва ташхиси диншиносӣ

ҲИКОЯТ

Овардаанд, ки подшоҳ Қубод рӯзе дар шикор аз лашкар ҷудо афтод ва ҳаво гарм шуду ӯ аз ташнагӣ бетоқат гашт. Ҳар тараф менигарист ва сояву сарчашмае металабид. Ногоҳ аз дур сиёҳие намуд ва маркаб бад-он тараф ронд. Хаймаи кӯҳнае дид дар миёни бодия зада ва пиразане бо духтари худ дар сояи он нишаста. Чун Қубод бирасид, он зан аз хайма берун давид ва инони маркабашро гирифта фуруд овард ва моҳазаре, ки дошт, ҳозир кард. Қубод таоме хӯрд ва обе биёшомид. Хоб бар ӯ ғалаба кард ва лаҳзае биёромид.

Страницы

Яндекс.Метрика