ГУЛШАНИ АДАБ

СИТОИШИ ДОНИШУ ХИРАД ДАР “ШОҲНОМА”-И АБУЛҚОСИМИ ФИРДАВСӢ

Биёмӯзу бишнав зи ҳар донише,
Биёбӣ зи ҳар донише ромише.
**
Миёна нишинад ҳам андар миён,
Бидон, к-ат зи дониш наёяд зиён.
**
Туро донишу дин раҳонад дуруст,
Раҳи растагорӣ бибояд-т ҷуст.
**
Ба ранҷ-андар орӣ танатро, равост,
Ки худ ранҷ бурдан ба дониш сазост.
**
Зи ҳар донише чун сухан бишнавӣ,
Аз омӯхтан як замон нағнавӣ!
**

Имом Ғазолӣ мефармояд...

Имом Ғазолӣ мефармояд, ки бар ҳар узве аз аъзои бадан закотест, ки адои онҳо воҷиб мебошад:

1. Закоти қалб, тафаккур дар азамат, ҳикмат, қудрат ва неъматҳои Худованд аст.

2.Закоти чашм, нигаристан ба махлуқоти Худо ва дидани муқарароти ӯ ва ибрат гирифтан аз онҳо ва низ фурӯ бастани чашм аз маҳрамоти ӯ мебошад.

3.Закоти гӯш, шунидани ҳар он чизест, ки сабаби наҷот мешавад.
Закоти забон, нутқ ба он чи, ки сабаби тақарруб ба Худост.

4.Закоти даст, даст кашидан аз мункарот ва бадиҳо ва ба кор бурдани он дар умури хайр аст.

ЭЙ ЮСУФИ КАНЪОНИ МАН...

Дуздида чун ҷон меравӣ, андар миёни ҷони ман,

Сарви хиромони манӣ, эй равнақи бӯстони ман.

Чун меравӣ бе ман марав, эй ҷони ҷон бе тан марав,

В-аз чашми ман берун машав, эй шӯълаи тобони ман.

Ҳафт осмонро бардорам, в-аз ҳафт дарё бигзарам,

Чун дилбарона бингарӣ дар ҷони саргардони ман.

То омадӣ андар барам шуд, куфру имон чокарам,

Эй дидани ту дини ман, в- эй рӯи ту имони ман.

Бепову сар кардӣ маро, бе хобу хӯр кардӣ маро,

Сармасту хандон андаро, эй Юсуфи Канъони ман.

МУРҒИ БОҒИ МАЛАКУТАМ

✍️МУРҒИ БОҒИ МАЛАКУТАМ✍️

Ҳикояҳо_ривоятҳо_нақлҳо

Марде дар соҳили баҳр гардиш мекард. Нохост косахонаи сари одамеро дид, ки дар соҳил хобидааст ва бо таассуф гуфт:
"Ин каллаи кадом бечораи ҷабрдида аст. Туро кӣ ин ҷо партофта бошад?"
Ғайричашмдошт, нохост калла ба сухан омада гуфт:
"Забонам!"
Мард аз ин ҳол ҳайрон шуд. Вақте, ки ба шаҳр расид ба одамон муъҷизаи дидаашро ҳикоят кард. Мардум дар ҳайрат афтоданд, ки каллаи пӯсида чӣ тавр сухан мегӯяд?
Он мард гуфт, ки ҳар касе ба ман 10 танга диҳад, каллаи сухангӯро ба ӯ нишон меди ҳам.

Биё, ҳоҷӣ, зи ҳаҷ рафтан ҳазар кун

Биё, ҳоҷӣ, зи ҳаҷ рафтан ҳазар кун,
Мазори ҳазрати дилро гузар кун.
Худо дар Макка зери сахраҳо нест,
Ҳамеша бо туву аз ту ҷудо нест.
Худоеро, ки бо ӯ мешавӣ маст,
Зи гардан ҳам ба ту наздиктар ҳаст.
Туро ин бинишу андеша танг аст,
Ки пиндорӣ, Худоят зери санг аст.
Худованде, ки Раҳмону Раҳим аст,
Маконаш дар дилу чашми ятим аст!

МАВЛОНО ҶАЛОЛУДДИНИ БАЛХӢ

Таҳиякунандаи мавод :
Абдуллоҳи Қодирӣ

Дар боби сабр

Овардаанд, ки рӯзе яке аз амирон пеши султоне истода буд ва шоҳ ба ӯ дар муҳимме мушоварот мефармуд. Қазоро каждуме дар пероҳани ӯ афтода буд ва ҳар соат амирро мегазид ва ба неши заҳролуди худ зарар мерасонид, то вақте, ки неши вай аз кор биафтод ва ҳар заҳре, ки дошт ба кор бурд. Ва он амир мутлақо дар он машоварат қатъи сухан накард ва тағйире дар ӯ зоҳир нашуд ва суханаш аз қонуни ақлу ҳукумат инҳироф (рӯ тофтан) наёфт. То ба хона омад ва он каждумро аз ҷома берун кард.
 

ФИЛ ДАР ТОРИКӢ

Шаб буд, мардуми аз ҲИНД омада бо худ филе оварда буданд. Филро дар тавилае чо доданд. Хабари омадани фил ба шаҳр муҷиб шуд чамъе ба иштиёки дидани ин ҳайвони ноошно, ки то кунун факат номе аз он шунида буданд, аммо шаклу шамоили онро надида буданд, равонаи тавила шуданд. Аз он ҷо, ки торикӣ саросари тавиларо пушонда буд, касе наметавонист онро бубинад, танҳо метавонистанд бадани уро ламс кунанд.Ҳар кас ба қисмате аз бадани фил даст мекашид ва филро ба гунае тасаввур мекард:

Он якеро каф ба Хартум уфтод,
Гуфт: «Ҳамчун новадон аст ин ниҳод».

Страницы

Яндекс.Метрика