Бойгонии матолиб

Бо мақсади арҷгузорӣ ба таърихи пурифтихори миллати тоҷик, тақвияти ҳисси худогоҳӣ, ватандўстӣ ва худшиносии миллӣ, эҳёи беҳтарин арзишҳои миллати фарҳангсолори тоҷик ва нақши он дар рушди тамаддуни инсоният байни донишҷўёни муассисаҳои олӣ, ходимони илмӣ, аспирантон, докторантон, омўзгорони муассисаҳои таълимии ҳамаи зинаҳои таҳсилот ва намояндагони касбу кори гуногун озмуни ҷумҳуриявии «Мақолаи беҳтарин» баргузор карда мешавад.

Тариқати Накшабандия яке аз густурдатарин равияҳои тасаввуфи аҳли суннати имрӯза мебошад. Таълимоти маънавии он ба ҳазрати Муҳаммад (с.а.с) тавассути ду саҳобаи наздиктарини ӯ - Абубакр ва Алӣ мерасад, вале асосгузори аслии он Юсуф ал-Ҳамадонӣ (ваф. 1140) маҳсуб мешавад. 

Бурузи кинаву адоват миёни ашрофи тоҷики дарбор яке аз ҳодисаҳои маъмули дарборҳои асримиёнагии ҳукуматҳо ба шумор мерафт. Чандин маврид аз чунин дасисачиниву кинатӯзии аъёну ашрофи тоҷикро муаррихон аз дарборҳои ғазнавӣ, салҷуқӣ, хоразмшоҳӣ, темурӣ ва манғит гузориш додаанд. Чунин ҳолат дар аҳди муғулҳо ҳам иттифоқ уфтодааст, ки дарбориён бар алайҳи ҳамдигар бисоти кинаву макр чида, сабаби барбод рафтани худ ва халқи зиёд мешуданд. Дар китобҳои ин давра бадгӯиву хабарчинии коргузорони давлатӣ як ҳодисаи маъмул гардид.